EEN NIEUWE MINDSET
Sporten heeft altijd een rol in mijn leven gespeeld. In de ene fase wat intensiever dan de andere maar of het nu zes keer Alpe d’Huez op fietsen was, sportles geven, hardlopen of fitness, ergens kwam er altijd wel weer wat nieuws op mijn pad.
Zo ook een aantal maanden geleden. We zaten met z’n allen in de eerste lockdown. Met wat gewichtjes, samen met mijn puberzoons, liep ik wat aan te klungelen in de tuin. De motivatie voor het hardlopen was ver te zoeken. Ik ging wel maar pfff, het was niet snel genoeg, niet lang genoeg en vooral niet leuk.
Ik stuitte op een gedeeld bericht op Facebook waarin mensen werden gevraagd die zin hadden om in groepsverband en onder begeleiding 52 km te leren hardlopen; niet op de weg maar onverhard.
Er gebeurde wat….. mijn hart ging harder kloppen en mijn bloed sneller stromen. Meteen daarna dat stemmetje; doe eens ff normaal jij! 52 km is heel ver, dat kun je nooit, dat is heel veel trainen en je hebt het al druk zat. Je bent 42, zet dat maar uit je hoofd vriendin. Trailen? Dat heb je nog nooit gedaan, je loopt altijd op asfalt.
Dat laatste was echter niet helemaal waar, ik had de afgelopen twee jaar in de bergen rondom Courmayeur (Italië) meegedaan aan een plaatselijke wedstrijd. Nou ja, wedstrijd…. Een tocht van 18 km, verkleed en met heel veel bier, rennen door de bergen. Het was geweldig! De outfits en het bier waren leuk maar tijdens dat geploeter bergop en stuiterend naar beneden was ik zielsgelukkig.
Misschien dan toch maar overwegen om me in te schrijven…..? Na een telefoontje met de markante Cor van Disseldorp was de knop om. “Waar wacht je op?” vroeg hij. Tja, tot die stemmetjes weg gaan….? “Nou die gaan niet weg kan ik je vertellen!”
Inmiddels is mijn traject met een kleine vertraging door een onnozele val, wandelend met de hond dan eindelijk van start gegaan. Mijn Start2Ultra is een feit.
Drie à vier trainingen in de week die wonderwel goed in te passen zijn omdat de afstanden door de week niet zo lang zijn. In het weekend een lange langzame duurloop, en foei die is echt langzaam! Met duidelijke voorschriften rondom hartslagzones werden we op pad gestuurd. Twee aan twee en met 1,5 meter afstand.
Wat een verademing!!!!! Geen stemmetje die zegt dat het te langzaam gaat, wel prachtige heides, bospaden en mooie gesprekken met gelijkgestemden. Want ja, met die langzame duurlopen kun je dus gewoon praten! Er kwam een compleet andere mindset. Ik mag hier lopen in deze prachtige natuur, ieder tempo is goed en geniet vooral!
De afstanden worden stiekem langer….er moet brandstof in, dat voel ik na een duurloopje waarbij ik dacht dat een banaantje en een beetje water wel voldoende zou zijn. Ploeterend door het mulle zand voel ik de energie uit mijn benen stromen en nemen de negatieve gedachtes de overhand…’ik zei toch dat je dit niet kunt’.
No way dat ik nu ga opgeven, we zitten potdorie pas aan het begin van het traject, deze afstanden stellen nog niks voor.
Het moet dus anders! Je kunt prima alle trainingen braaf draaien maar als je voeding niet op orde is lukt het alsnog niet, blijkt nu.
Via trailrunnen.nl kreeg ik een proefpakketje met wat sportvoeding. Moet ik hier dan echt aan geloven, die zoete rommel met al die chemische toevoegingen????
Eerlijk is eerlijk; ik zat er niet om te springen want ik wist uit het verleden dat mijn maag nog wel eens tegensputtert of dat het glazuur van mijn tanden sprong bij een reepje, gelletje of slok sportdrank.
Je wordt geen trailrunner zonder brandstof dus nam ik de eerstvolgende lange loop toch maar wat mee in mijn racevest. Een reepje, wat sportdrank en voor de vorm dat enge buisje met magnesium, maar dat is alleen voor echte sporters dacht ik nog.
Huh, die drank is helemaal niet zo mierzoet en ik heb er niet eens expres minder in gedaan…..en ‘dat reepje is gewoon echt lekker’ roep ik ergens tussen de hagelstenen door tegen mijn loopmaatje. Na een paar happen stop ik het terug in mijn racevest in de wetenschap dat de volgende happen geklieder gaan worden want dat spul plakt dan vast aan de verpakking en met een beetje pech heb je daarna van die plakhanden. Ook dat bleek niet het geval. Even later werd me verteld dat de verpakkingen ook nog duurzaam zijn. Dat maakt het extra tof! We kunnen namelijk niet meer wegkomen met zo intens genieten van de natuur tijdens trailloopjes en gelijktijdig diezelfde natuur om zeep helpen.
Verrast en blij dat sportvoeding dus ook anders kan heb ik toch maar wat meer besteld want er komen nog vele duurloopjes aan! En dat enge buisje gaat braaf iedere keer mee en ik hoef niet meer te wachten tot ik een echte trailrunner ben; ik ben er al een!
Annemarie schreef deze blog in samenwerking met trailrunnen.nl zij volgt daar het start2ultra programma. Wil je dit zelf een keer ervaren kijk dan is op de site van trailrunnen.nl
