Munro Missie 2023; rennend 282 bergen aan elkaar knopen in Schotland

In het afgelopen jaar rende ik 1.000 kilometer in dertig dagen om zo aandacht te vragen voor de ziekte van Parkinson. Daarna rende ik 450 kilometer op de GR11 in de Spaanse Pyreneeën en 500 kilometer van Biarritz richting Santiago.

Tussen mijn avontuur in de Spaanse Pyreneeën en die op de Camino del Norte komt Jan Fokke Oosterhof – ook rennende avonturier – op de lijn. Hij is op zoek naar woonruimte en gezien ik veel van huis ben gaat bij mij een deel van de woning in de verhuur. Als hij komt kijken belanden we al snel in de tuin met een fles Rioja en kletsen bij. We kennen elkaar nog van een jaar of tien geleden. Een periode waarin we samen regelmatig het licht uit deden tijdens ondernemersborrels. Nog voor het gesprek ten einde is, is besloten dat we huisgenoten worden en… een nieuw avontuur ziet het levenslicht. De Munro Missie 2023 is geboren. Fokke en Geertje gaan op avontuur in Schotland.

Munro’s

Een Munro is een Schotse berg of heuvel met een hoogte die minstens 3000 voet ofwel 914,4 meter bedraagt. Deze bergen ontlenen hun naam aan Hugh Munro (1856–1919), die als eerste een complete lijst van deze bergen, bekend als Munro’s Tables opstelde, of probeerde op te stellen, in 1891. De bekendste Munro is ongetwijfeld Ben Nevis nabij Fort William. Het is de hoogste berg in Schotland en het volledige Verenigd Koninkrijk met een hoogte van 1.344 meter.

De huidige lijst van de Scottish Mountaineering Club telt 282 Munro’s. Ondanks hun relatief beperkte hoogte, is het bewandelen of beklimmen van de Munro’s niet eenvoudig, gezien hun hoge breedtegraad en het verraderlijke Schotse weer dat vaak onder invloed staat van Atlantische storingen. Zelfs in de zomer kunnen de weersomstandigheden nabij een top gevaarlijk zijn: dikke mist, sterke wind, hevige regen en temperaturen onder nul komen vaak voor.

Het beklimmen in de winter is enkel weggelegd voor ervaren bergbeklimmers en deze beklimmingen worden tot de meest uitdagende beklimmingen van Europa gerekend. Veel bekende klimmers zoals Joe Simpson (Leestip: boek Over de rand ) hebben hun roots in de Schotse hooglanden. Sommige wandelaars zijn niet voldoende voorbereid op de vaak extreme weersomstandigheden op de top, waardoor soms doden vallen, vaak door wegglijden op natte rotsen en ijs.

Completionisten

Personen die de top van alle 282 Munro’s bereikt hebben, worden completionisten genoemd. Archibald Eneas Robertson begon met klimmen in 1889 en was de eerste die in 1901 alle Munros had beklommen. De laatste die hij op zijn naam schreef was Meall Dearg (953 m) in Glen Coe. Inmiddels hebben ruim 7.000 mensen deze uitdaging herhaald, daaronder 15 Nederlanders.

Gemiddeld doen mensen er zo’n tien jaar over om alle Munro’s te beklimmen. Het snelheidsrecord ligt op 39 dagen, 9 uur en 6 minuten. Stephen Pyke zette dat record in 2010. Een dame die een inspirerend project neerzette was Emily Scott met haar Project 282 waarmee ze een ononderbroken en vrijwel geheel zelfvoorzienende tocht langs alle Munros maakte. Ze reisde 2.200 kilometer lopend en 2.600 kilometer op de fiets, met in totaal 198.000 meter hoogteverschil. Ze was 120 dagen continu onderweg en sliep in bothies of wildkamperend in haar tent. Je kunt meer over haar ‘project 282’ lezen op de website van het British Adventure Collective: https://www.walkhighlands.co.uk/news/project-282/.

Munro Missie 2023

Als ik zo met Jan Fokke in de tuin zit, deel hij de droom om alle Munro’s af te tikken. Ik haak meteen aan en wrijf als rennende avonturier in mijn handen. De Munro Missie 2023 is geboren.

Twee rennende avonturiers vinden elkaar. Samen met Jan Fokke ga ik vanaf 1 februari Munro’s aanvallen, rennend 282 bergtoppen aan elkaar knopen en daarmee de snelste Munro baggers van Nederland worden. Een tocht van 4.500 kilometer en 200.000 hoogtemeters en een miljard midges.

Gezien het feit dat we per 1 februari starten zal het een loodzware uitdaging worden, qua weersomstandigheden, qua logistiek en qua dimensies. Dit is zonder twijfel het zwaarste trucje dat wij beide ooit zijn aangegaan. Ik knijp dan ook in mijn handjes dat ik in Jan Fokke een collega-avonturier heb gevonden die deze loodzware expeditie durft aan te gaan.

Het feit dat we gaan rennen brengt extra risico’s met zich mee qua wegglijden. Een enkel of pols is zo gebroken. Het weer valt niet te voorspellen en dus kan het zijn dat we de route en volgorde regelmatig moeten aanpassen vanwege lawinegevaar en sneeuwval. De Schotse bergen zijn verraderlijk en kunnen soms arctisch aandoen. Schotland is het land dat bekend staat om haar vier seizoenen in één dag. Dit zal veel vragen van ons en onze gear.

We moeten wildkamperen in weer en wind want sommige gebieden kennen totaal geen dorpjes en onderkomens. We gaan proberen zoveel mogelijk gebruik te maken van bothies, eenvoudige berghutten, meestal zonder slot en openbaar, gratis toegankelijk. Ze zijn tamelijk veelvoorkomend in de Schotse Hooglanden. De meeste bothies liggen op afgelegen locaties, waar je alleen te voet, fietsend of met de boot kunt komen. Veel van de bothies zijn in beheer van de Mountain Bothies Association. Op de website van de MBA kun je een overzicht vinden van alle bothies die door hun onderhouden worden. Een bothie is over het algemeen zeer eenvoudig en kent geen stroom of water en je boodschappen laat je in het wild achter. Misschien is er een schep om het te begraven.

Toch zullen we ook zo nu en dan gebruik maken van hotelletjes om op te warmen en vooral gebruik te maken van een warme douche. Uit ervaring weten we beide dat rennende kerels gaan stinken. Stop er twee in een tent, dan heb je pas echt een sterke odeur. We gaan dan ook in de maand voor vertrek een aantal adressen in Schotland zoeken die we kunnen inrichten als basiskamp vanwaar we clusters van bergen kunnen aanvallen. We laten daar onze expeditiemaaltijden, sportvoeding en andere benodigdheden bezorgen en kunnen opladen voor we er weer tegenaan gaan.

Planning, voorbereiding en financiering

Inmiddels zijn de voorbereidingen voor dit monsterproject in volle gang. Ik voorzie een woonkamer vol kaarten waarop routes en bothies in kaart worden gebracht. De gear uitgelegd in de kamer en overal de overbodige grammen uitsnijden en -knippen. Tussendoor rennen we trails en zullen aan de bak moeten om fysiek een beetje klaar te zijn voor ons avontuur.

De afgelopen maand zijn veel partners toegetreden tot team282peaks die ons voorzien van uitrustingstukken. Tevens zijn er veel mediakanalen aangeboord waar we ons verhaal gaan delen.

De maand december staat voornamelijk in het teken van fondsenwerving. We zullen zeker vier maanden van huis zijn en om de kosten te dekken hebben we een aantal ludieke acties in het leven geroepen. Zo kun je als particulier of organisatie je eigen Munro(s) adopteren en komt met een boodschap op onze websites te staan. Je ontvangt dan een boek en een persoonlijke videoboodschap vanaf de top van je berg.

https://geertvannispen.nl/munro-missie/adopteer-een-munro/

Ook is het mogelijk iemand een berg cadeau te doen voor de verjaardag of het nieuwe jaar. Die persoon krijgt dan een leuke videoboodschap vanaf de top.

Voor grotere organisaties is het mogelijk om een berg te adopteren en een duopresentatie voor-, tijdens en of na het avontuur.

https://expeditionlife.nl/steunen-met-je-bedrijf/

BYE! in Schotland

Als Bart en Melvin over onze missie horen zijn ze meteen enthousiast. We maken nader kennis en delen tijdens deze ontmoeting onze missie en gezamenlijke passie voor sport en bewegen. Bart vertelt breeduit waarom hij is gestart met het ontwikkelen van hoogwaardige sportvoeding op basis van natuurlijke producten. Beide mannen zijn erg gepassioneerd over hetgeen zij aan het doen zijn en dat ze niet alleen hoogwaardige sportvoeding willen leveren maar ook willen verbinden en gave projecten aan willen gaan. BYE! gaat dus ook mee naar Schotland en gaat ons voorzien van de benodigde sportvoeding gedurende de vier maanden dat we daar zullen zijn.